میخوام بدونم به کی ظلم شده به بچّه های نسل قبل که وقتی بچّه بودن صبح ها خودشون کیفشونو با همه ی غیر استاندارد بودن به دوش می کشیدن و مسیر های
طولانی مدرسه را پیاده می رفتن یا به بچّه های الآن که با کیف های چرخدار طبی هرروز اگه با سرویس در حال تردد هستن باز هم مادرو پدرهای مهربونشون تا
کنار سرویس کیفاشونو میارن یا اگه پیاده به مدرسه میان تا دم نیمکت کیفشون آورده میشه و بعد از تعطیلی مدارس هم باز این پدر و مادرای دلسوز هستن که کیف
هارو حمل می کنن که مبادا فرزندشون باری بیشتر از حد به دوش بکشه .
به نسل قبل ظلم شده که تغذیه مدرسشون یه لقمه نون وپنیر ساده بود که تا آخرش دلچسب می خوردن و چشمی به تغذیه ی دوست خود نداشتن یا به بچّه های الآن که با هزار جور تغذیه رنگارنگ و پول توجیبی فراوون به مدرسه میان وتغذیه ها را نصفه ونیمه داخل سطل زباله میندازن و یا توی جامیزهاشون میذارن تا مبادا مادراشون دعواشون نکنن ولی با تمام این اوصاف باز هم به تغذیه ی دوست خود نگاه می کنن تا ببینن او چه چیزی به همراه آورده .
نمیدونم به نسل قبلی ظلم شده که شخصیت های کارتونی دوست داشتنیشون آنت ، لوسین ، حنا و قصّه های مجید بود یا به بچّه های الآن که شخصیت های محبوبشون مرد عنکبوتی ، انگری بردز ، لاک پشت های نینجا و... شده است .
به بچّه های قدیم ظلم شده که بازیهاشون هفت سنگ ، وسطی ، کبدی و ... بوده یا بچّه های الآن که بازیهاشون کلش آف کلن و ... شده است .
به نسل قبلی ها ظلم شده که هر شب خودشون کتاب رو باز می کردن و از روش املا مینوشتن ، سؤال طرح میکردن وخودشون از خودشون می پرسیدن یا بچّه های الآن که مادراشون با هزار جور کتاب کمک درسی وسی دی آموزشی و کلاسهای تقویتی دنبال بچّه ها میدون والتماس می کنن که بخون و بنویس .
به بچّه های قبل ظلم شده که تمام تعطیلات نوروز نگران این بودن که تکالیف نوروزیشونو بنویسن یا بچّه های الآن که مادر مشق شب بچّه رو می نویسه تا مبادا معلّم به بچّه اش اخمی کنه .
به نسل قبلی ها ظلم شده که یه مداد را تا آخر استفاده می کردن تازه یه مدادگیر می خریدن مدادهای کوچیکو توش میذاشتن تا مداد اسراف نشه یا بچّه های الآن که بارها دیده ام حتّی اگر مدادش زمین بیفته خم نمیشه برداره چون میدونه فردا بهترش براش تهیه میشه .
به بچّه های قبل ظلم شده که اگه به واقع شکایتی از همکلاسی ها به والدینشون می کردن چیزی جز این جمله نمیشنیدن ؛ برو و خودت مشکلت رو با دوستت حل کن
یا به بچّه های الآن که اگه حتّی خودشون مقصر باشن اولیا به سرعت برق و باد خودشونو به مدرسه می رسونن و بدون این که واقعیت رو بدونن رفتاری نامناسب از خود نشون میدن و تلاششونو می کنن تا فرزندشونو بی تقصیر جلوه بدن .
خلاصه چی بگم که ما هرروز صحنه هایی از دلسوزی های به ظاهر پدرانه و مادرانه ای می بینیم که آه از نهادمون بلند میشه
به نظر من شاید بچّه های نسل قبل خیلی کمبودها داشتن ولی در کنار این کمبودها یاد می گرفتن مستقل باشن ، یاد می گرفتن به هم نوع احترام بذارن ، یاد می گرفتن به قوانین مدرسه و کلاس پایبند باشن و خیلی چیزای دیگه رو تو این کمبودها یاد می گرفتن
امّا غافل از اینیم که به بچّه های الآن بیشتر ظلم میشه چون ما به اونها آسایش میدیم امّا درست زندگی کردن ، مستقل بودن و خیلی چیزای دیگه رو یاد نمیدیم .